Liturjia Domingu VII Tempu Komún konvida ita ba santidade, ba perfeisaun. Nia sujere katak “dalan sarani” mak dalan ida nunka remata, ne’ebé ezije husi mane no feto ida-idak, loron ba loron, kompromisu sériu no radikál (halo ho jestu konkretu sira domin no partilla nian) ho dinámika “Reinu” nian. Ita simu konvite atu halo dalan hodi hateke ba Maromak santu ne’ebé hein iha finál vajen nian.
Leitura dahuk ne’ebé ohin propoin mai ita aprezenta apelu momoos ida ba santidade: moris iha komuñaun ho Maromak santu, ezije sai santu. Iha perspetiva autór ita-nia testu nian, santidade liu mós husi domin ba maluk.
Iha Evanjellu, Jezús kontinua propoin ba dixípulu sira, ho forma konkreta liu, ninia Lei santidade nian (iha kontestu “sermaun iha foho). Ohin, Nia husu atu sira aseita atu troka lójika violénsia no ódiu nian, tanba dalan ne’e hamoris de’it egoízmu, terus no mate; no husu sira, atu iha domin ne’ebé la diskrimina eh hakribi ema ida (funu-balu mós). Iha dalan santidade ida-ne’e mak ita harii “Reinu”.
Iha leitura daruak, Paulo konvida sarani Corinto nian – no sarani sira tempu no fatin hotu nian – atu sai fatin iha-ne’ebé Maromak horik bá no hatudu An ba ema sira. Atu buat ne’e akontese, sira tenke hakribi ho modu definitivu “sabedouria mundu nian” no tenke hilu “sabedouria Maromak nian”.
